معنی کلمه حکیم چیست؟
کلمه «حکیم» در لغت به معنای دانا، خردمند، فرزانگی، دانایی، آگاهی، بینش، بصیرت است. در اصطلاح، حکیم کسی است که به دانش و حکمت دست یافته و از آن برای هدایت و راهنمایی دیگران استفاده می‌کند.
حکیم در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد و به عنوان فردی مورد احترام و دانشمند شناخته می‌شود. حکیمان ایرانی در زمینه‌های مختلف علمی، ادبی، مذهبی و سیاسی فعالیت داشته‌اند و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته‌اند.
از جمله حکیمان معروف ایرانی می‌توان به ابوعلی سینا، فردوسی، سعدی، حافظ، مولانا و شیخ بهایی اشاره کرد.
در اینجا چند مثال از کاربرد کلمه «حکیم» آورده شده است:
- او یک حکیم بزرگ بود.
- او سخنان حکیمانه ای گفت.
- او حکمت الهی را درک کرده بود.
مترادف‌های کلمه «حکیم» عبارتند از:
- دانا
- خردمند
- فرزان
- دان
- آگاه
- بینا
- بصیر
متضاد کلمه «حکیم» عبارتند از:
- نادان
- بی‌خرد
- جاهل
- ناآگاه
- کودن
- نابینا
- نابینا
