چون رایت عشق ان جهان گیر                           شد چون مه لیلی اسمان گیر

برداشته دل ز کار او بخت                                   درماند بدر به کار او سخت

خویشان همه در نیاز با او                                  هر یک شده چاره ساز با او

بیچارگی ورا چو دیدند                                      در چاره گری زبان کشیدند

گفتند به اتفاق یک سر                                      کز کعبه گشاده گردد این در

حاجت گه جمله ی جهان اوست                            محراب زمین واسمان اوست

چون موسوم حج رسید بر خاست                         اشتر طلبید و محمل اراست

فرزند عزیز را به صد جهد                              بنشاند چو ماه در یکی مهد

امد سوی کعبه سینه بر جوش                           چون کعبه نهاد حلقه در گوش

گفت ای بسر این نه جای بازی است                    بشتاب که جای چاره سازی است

دریاب که مبتلای عشقم                                  ازاد کن از بلای عشقم

مجنون چو حدیث عشق بشنید                           اول بگریست بس خندید

از جای چو مار حلقه برجست                          در حلقه ی زلف کعبه زد دست

می گفت گرفته حلقه در بر                             کامروز منم چو حلق بر در

گویند زعشق کن جدایی                               این نیست طریق اشنایی

برورده ی عشق شد سرشتم                          جز عشق مباد سر نوشتم

یا رب به خدایی خداییت                              وان گه به کمال بادشاهییت

کز عشق به غایتی رسانم                            کاو ماند اگر چه من نمانم

گر چه زشراب عشق مستم                         عاشق تر از این کنم که هستم

ار عمر من ان چه هست برجای                  بستان و به عمر لیلی افزای

می داشت بدر به سوی او گوش                  کاین قصه شنید گشت خاموش

دانست که دل اسیر دارد                          دردی نه دوابذیر دارد

معانی ابیات

1.وقتی اوازه عشق مجنون همچون برچم بر افراشته و زیبای لیلی در جهان بیچید

2.همه ی دله برای درمان او نامید شدند وبدر نیز در کار عشق او به شدت در مانده شده بود

3.بستگان و فامیل های مجنون که نیازمندی بدر را مشاهده کردند برای چاره گری با او همراه شدند

4.فامیل ها وقتی درماندگی بدر را مشاهده کردند برای چاره جویی به نظر دادن برداختند

5.فامیل ها همگی با هم نظر دادند که مشکل مجنون وبیماری عشق او با توسل به کعبه برطرف می شود

6.کعبه محل براورده شدن همه ی جهانیان و عبادتگاه همه ی مردم است

7.وقتی که ایام حج ابراهیمی فرا رسید بدر مجنون حرکت کرد و شتری فراهم ساخت و کجاوه ای بر ان نهاد

8.بدر فرزند عزیز خود را با تلاش بسیار و به زیبایی ماه در کجاوه نشاند

9.بدر با سینه ای بر از درد و ناله و زاری به سوی کعبه امد و خانه ی خدا را همچون غلامی حلقه به گوش در اغوش کشید و به ان متوسل شد

10.بدر به مجنون گفت:فرزندم این جا محل تفریح نیست و تلاش کن تا چاره ای برای درد خود بیابی

11.فرزندم بگو بروردگارا مرا از این کار بیهوده عشق نجات بده و توفیق رستگاری نصیبم کن

12.خدایا نجاتم بده که اسیر عشق شدم و بلای عشق مرا در بند کشیده است و مرا نجاتم بده

13.مجنون وقتی کلمه عشق را شنید ابتدا گریه کرد و سبس خنده ای سر داد

14.مجنون مانند مار حلقه ای زده ای برخاست و حلقه های در خانه ی خدا را به دست گرفت

15و16.مجنون در حالی که حلقه های کعبه را در دست گرفته بود می گفت :امروز که به کعبه متوسل شده ام :می گویند از عشق فا صله بگیر در حالی که فاصله گرفتن از عشق روش عشق ورزی نیست

17.من با عشق افریده شده ام و امیدوارم که سرنوشتم نیز با عشق تعیین شود

18.بروردگاراتو را به مقام خداوندیت قسم می دهم...

19.که مرا در راه عشق به هدفی  ارزشمند برسان و عشق بماند هر چند که من نباشم

20.خداوندا هر چند که عشق همچون شرابی من را از خود بی خود کرده است اما مرا عاشق تر از این که هست قرار بده

21.خداوندا انچه از عمر من باقیست کم کن و بر عمر لیلی بیفزای

22.بدر که به رازها ونیازهای عاشقانه مجنون گوش فرا می داد ساکت شد

23.فهمید که دل مجنون که اسیر عشق است وان دردی است که درمان ندارد

معنی شعر خداوندا به حق نیک مردان که احوال بدم را نیک گردان