معنی بیت های ستایش فارسی هشتم
به نام خدایی که جان آفرید
1- به نام خداوندی که روح و جان انسان را خلق کرد و درزبان حرف زدن را بوجود آورد
2- خداوندی که بخشنده و یاور و مهربانی که بخشنده اشتباه و پذیرنده عذر می باشد
3- همه اشیا و افراد از فرزندان آدم ومورچه و مرغ و مگس مطیع دستورش هستند
4- تاج خوشبختی را برسر فردی می گذارد( یکی را مقام ومنزلت می بخشد) و یکی را ازتخت به زمین می زند(به هرکسی هرچه بخواهد می دهد)
5- آتش را برحضرت ابراهیم تبدیل به گلستان می کند گروهی را درآب نیل به آتش جهنم می برد(اشاره به داستان حضرت ابراهیم و حضرت موسی دارد) آرایه تلمیح)
6- دردرگاه مهربانی وبزرگواری خداوند بزرگان هم سر تعظیم فرود آورده اند
7- همه مردم جهان برپروردگاریش اتفاق نظر دارند اما از شناخت ذات و حقیقت خداوند عاجز ماندند
8- انسان آن روی شکوه و عظمت اورا ندید چشم هم نهایت زیباییش را پیدا نکرد
9-اگر در دل آیینه مانند خود تفکر کنی کم کم پاکی دا بدست می آید
10- ای سعدی غیرممکن است که راه پاک دلی غیر از پیروی از حضرت مصطفی (ص) باشد
